Cystersi przybyli do Henrykowa z opactwa w Lubiążu w 1227 roku, pięć lat po udzieleniu Mikołajowi, kanonikowi katedralnemu z Wrocławia zgody na fundację klasztoru, a na rok przed konsekracją pierwszego kościoła przyklasztornego. Opieka, jakiej w pierwszym okresie istnienia klasztoru udzielali im książęta śląscy, umożliwiła henrykowskim cystersom szybki rozwój, zatrzymany zniszczeniem opactwa w czasie najazdu tatarskiego w 1241 roku. To w trakcie jego odbudowy w 1268 roku powstała Księga założenia klasztoru świętej Marii Dziewicy w Henrykowie, znana jako Księga Henrykowska – łacińska kronika zawierająca najstarsze zapisane zdanie w języku polskim. Na początku XIV wieku rozpoczyna się budowa gotyckiego kościoła klasztornego. Czasy względnego spokoju i rozwoju opactwa, w którym mnisi trudnili się warzeniem piwa, uprawą winorośli, tkactwem czy innymi zajęciami, oddzielały od siebie kolejne pożary i najazdy (wojny husyckie, wojna trzydziestoletnia), które boleśnie dotykały cystersów z Henrykowa. Długi klasztoru udaje się spłacić w drugiej połowie wieku XVII, kiedy urząd opata sprawował Henryk Kahlert – wówczas to powstaje również rozbudowany zespół barokowych budynków klasztoru, który podziwiać można do dziś; kościół klasztorny otrzymuje barokowe wyposażenie, w tym ołtarz główny z obrazem słynnego śląskiego malarza, Michała Willmanna, a opat dokonuje ponadto zakupu zniszczonego przez Turków opactwa cysterskiego w węgierskiej miejscowości Zirc. Powstanie przyklasztornego parku oraz ogrodu w stylu włoskim, zaprojektowanych przez znanego niemal w całej Europie projektanta Eduarda Petzolda, ustaliło w 1879 roku wygląd okolic opactwa – jednego z najpiękniejszych zabytków architektury sakralnej nie tylko na Dolnym Śląsku.
Jarosław Wrona
23.04.2023 18:11
Podziel się
Oceń
Zaloguj się aby dodać komentarz.
Komentarze
Aktualnie nie ma żadnych komentarzy. Zaloguj się aby dodać komentarz.
Komentarze