Pierwszym ważnym problemem jest dalsza, konsekwentna rewitalizacja całego miasta, które po upadku przemysłu włókienniczego straciło swój potencjał gospodarczy i demograficzny.
Zgodnie z definicją rewitalizacja to kompleksowy proces odnowy obszaru zurbanizowanego, którego przestrzeń, funkcje i substancja uległy procesowi strukturalnej degradacji, wywołującej stan kryzysowy, uniemożliwiający lub znacznie utrudniający prawidłowy rozwój ekonomiczny i społeczny tego obszaru, jak i zrównoważony rozwój całego miasta.
Degradacja obejmuje przestrzeń, funkcję i substancję. To znaczy, że o obszarze zdegradowanym można mówić wówczas, gdy na danym terenie stan kryzysowy występuje nie tylko w odniesieniu do sfery architektoniczno-urbanistycznej danego obszaru, ale związany jest także ze sferą gospodarczą i społeczną.
Rewitalizacja powinna mieć charakter kompleksowy to znaczy, że w jej ramach należy prowadzić szereg wielowątkowych, wzajemnie uzupełniających się i wzmacniających działań, mających na celu wywołanie jakościowej pozytywnej zmiany na zidentyfikowanym obszarze.
Zatem rewitalizacja powinna łączyć działania infrastrukturalne z programami ożywienia gospodarczego i z działaniami na rzecz rozwiązywania problemów społeczno-ekonomicznych, występujących na danym obszarze takich jak: bezrobocie, przestępczość, brak równowagi demograficznej.
W latach 2007 - 2013 Gmina Bielawa wzorcowo przeprowadziła proces rewitalizacji dolnej części miasta, stwarzając podwaliny dla rozwoju gospodarczego, infrastrukturalnego i społecznego tego obszaru.
W roku 2014 został uchwalony nowy Lokalny Program Rewitalizacji Bielawy na lata 2014 - 2020, w którym oprócz dolnej części, objęto również tereny położone wokół upadłych zakładów "Bielbaw", zbiornika "Sudety" oraz pl. Kościelnego. Niestety władze Gminy w poprzedniej kadencji (2014 - 2018) postanowiły całkowicie odejść od szerokiej, popartej wiedzą naukową, koncepcji rewitalizacji Bielawy, sprowadzając ją jedynie do modernizacji kilku kamienic oraz do przebudowy strefy wejściowej na zbiorniku "Sudety".
Dlatego też w obecnej pięciolatce opracowano nowy Gminny Program Rewitalizacji, który został przyjęty przez Radę Miejską 30.VIII.2023 r.
Głównym założeniem dokumentu jest przywrócenie i stworzenie nowych funkcji miasta w obszarze rewitalizowanym, który stanie się: przyjaznym, aktywnym, turystycznym i ekologicznym obszarem Bielawy, wykorzystującym swój infrastrukturalny, historyczny oraz kreatywny potencjał. Tak określonej wizji podporządkowano 6 celów strategicznych, które mają przyczynić się do jej osiągnięcia w 2030 r.
Warto dodać, że w latach 2007 - 2013 Gmina Bielawa realizowała Lokalny Program Rewitalizacji dolnej części miasta, powiązanej funkcjonalnie z terenami po upadłych zakładach włókienniczych "Bieltex". Z kolei w latach 2014 - 2020 wdrażany był LPR dotyczący górnej Bielawy, będącej w strefie oddziaływania obszarów zdegradowanych po byłych zakładach włókienniczych "Bielbaw".
Obszar przewidziany do rewitalizacji w ramach Gminnego Programu Rewitalizacji do roku 2030 obejmuje obie wyżej wymienione strefy, a także tereny położone pomiędzy nimi wzdłuż potoku Bielawica.
Oto cele szczegółowe:
kompleksowa modernizacja komunalnych zasobów mieszkaniowych
modernizacja byłego zbiornika wody przemysłowej „Sudety” oraz zagospodarowanie zdegradowanych terenów położonych w jego bezpośrednim sąsiedztwie
wykorzystanie obiektów po byłych zakładach włókienniczych „Bielbaw” na rozwój kultury, turystyki i tworzenia stałych miejsc pracy
modernizacja i rozbudowa obiektów sportowych zlokalizowanych w obszarze rewitalizowanym (kompleks OSiR przy ul. Sportowej i Bankowej, korty tenisowe przy ul. Wysokiej)
ochrona układu urbanistycznego Gminy poprzez prace konserwatorskie oraz remonty zabytków, a także odnowienie budynków o wartości architektonicznej i znaczeniu historycznym, w tym także obiektów sakralnych
Komentarze