Pani Janina urodziła się 16 lipca 1915 r. w miejscowości Dorże w dawnym województwie wileńskim. Była jednym z dziewięciorga rodzeństwa. Za mąż wyszła w 1935 r. Po wojnie osiedliła się wraz z mężem, byłym żołnierzem wojska polskiego w miejscowości Strumienno w okolicach Krosna Odrzańskiego, a w 1959 r. przyjechała do Dzierżoniowa. Pracowała przez krótki czas w Zespole Szkół Radiowych, a następnie przez wiele lat, aż do emerytury, w Silesianie.
Od ponad trzydziestu lat jest wdową. Mieszka wraz z synem i jego rodziną. Jak na swój wiek jest w całkiem dobrej formie, choć niedosłyszy. Nie poddała się nawet po upadku ze schodów, choć porusza się teraz o balkoniku.
- Bardzo się cieszę, że żyję tak długo, że przeżyłam 104 lata. A moja mama myślała, że w ogóle nie przeżyję, bo urodziłam się w okopie – wyznaje. Wspomina ciężką pracę fizyczną w gospodarstwie, skromne jedzenie ze wspólnej miski, czasy, gdy trzeba było młócić zboże cepami i prząść przy łuczywie. - Jestem twarda jak rosyjska stal – powtarza. I dziękując za życzenia burmistrzowi obiecuje, że za rok spotkają się znowu. - Oczywiście jak Bóg pozwoli – dodaje.
Komentarze