Wykonawcy:
Aleksandra Rupocińska – kierownictwo artystyczne, klawesyn
Soliści – uczestnicy 42. Kursu Interpretacji Muzyki Oratoryjnej i Kantatowej
Program:
Alessandro Scarlatti San Casimiro, Re di Polonia
Tadeusz Baird Cztery sonety miłosne
Występy uczestników wrocławskiego Kursu Interpretacji Muzyki Oratoryjnej i Kantatowej są już tradycją Wratislavii Cantans. W tym roku młodzi artyści już po raz 42. wystąpią w ramach jednego z najstarszych festiwali muzycznych odbywających się w stolicy Dolnego Śląska. Program tego wyjątkowego wieczoru, zgodnie z ideą całego festiwalu, połączy tradycję ze współczesnością – obok zapomnianego dzieła Alessandra Scarlattiego usłyszymy kompozycję autorstwa jednego z najpopularniejszych polskich twórców XX wieku, Tadeusza Bairda.
Pochodzący z uzdolnionej muzycznie rodziny Alessandro Scarlatti był niewątpliwie jednym z najważniejszych twórców przełomu XVII i XVIII stulecia. Wśród jego powszechnie cenionych dzieł operowych znajdujemy utwory, które z niewyjaśnionych przyczyn uległy zapomnieniu. Jednym z nich jest odkryte na nowo dopiero z końcem ubiegłego stulecia oratorium San Casimiro, Re di Polonia. O tej zagadkowej, związanej z kulturą polską kompozycji wiemy dziś stosunkowo niewiele. Dzieło wykonano we Florencji w 1705 roku (o polskim prawykonaniu źródła milczą), trzy lata przed objęciem przez Scarlattiego funkcji nadwornego kompozytora na dworze Marii Kazimiery Sobieskiej. W latach 90. XVII wieku Marysieńka, po śmierci króla Jana III Sobieskiego, przeniosła swój dwór do Rzymu, gdzie zasłynęła jako ceniona mecenaska życia artystycznego. Najprawdopodobniej to ona zainspirowała Scarlattiego do sięgnięcia po historię kanonizowanego około sto lat wcześniej św. Kazimierza, którego kult szerzył się wówczas głównie w Polsce.
Podczas tego koncertu usłyszymy również Sonety miłosne Tadeusza Bairda – cykl utworów inspirowanych poezją Williama Szekspira. Kompozycje te, choć powstały w latach 50. ubiegłego wieku, w brzmieniu nawiązują do muzyki wczesnego baroku. Nie brak im jednak oryginalności – Baird z doskonałym wyczuciem interpretuje muzycznie Szekspirowskie liryki przetłumaczone przez Macieja Słomczyńskiego.
Ciekawostki
Alessandro Scarlatti miał dziesięcioro dzieci, z których największą sławę zyskał Domenico (również kompozytor). Ponoć Alessandro był ojcem dość surowym, dbającym jednak o swoje dzieci i ich edukację.
Scarlattiego za jego życia nazywano „najszlachetniejszym łabędziem Oreto” (rzeki płynącej przez Palermo).
15.09.2017, piątek, godz. 19:30
kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kłodzku, pl. Kościelny 9
Telemann – Brockes-Passion
Wykonawcy:
Giovanni Antonini – dyrygent
Il Giardino Armonico
Lydia Teuscher – sopran
Katja Stuber – sopran
Marie Henriette Reinhold – mezzosopran
Robin Tritschler – tenor
Samuel Boden – tenor
Johannes Weisser – baryton
Chór NFM
Agnieszka Franków-Żelazny – kierownictwo artystyczne
Chór Chłopięcy NFM
Małgorzata Podzielny – kierownictwo artystyczne
Program:
Georg Philipp Telemann Brockes-Passion TWV 5:1
W czasach Georga Philippa Telemanna co roku podczas uroczystości poprzedzających Wielkanoc w europejskich świątyniach rozbrzmiewała muzyka pasyjna. Sprzyjało to duchowej kontemplacji towarzyszącej najważniejszemu ze świąt chrześcijańskich. W ramach Wratislavii Cantans zapraszamy na wyjątkowe wykonanie Brockes-Passion [MN1] – dzieło zabrzmi w jednym z najstarszych kościołów we Wrocławiu.
Wieloletnia tradycja muzyki pasyjnej jest pełna wyjątkowych opracowań. Świadczyć może o tym chociażby imponująca twórczość Telemanna. Od czasu objęcia w 1721 roku funkcji kantora ewangelickiego kościoła św. Jana w Hamburgu kompozytor pisał co roku przynajmniej jedną pasję. W efekcie powstało ich ponad czterdzieści. Zanim jednak związał się z hamburską parafią, stworzył dzieło Brockes-Passion, zwane przez badaczy oratorium pasyjnym. Tytuł utworu nawiązuje do nazwiska hamburskiego poety Bartholda Heinricha Brockesa. Telemann wykorzystał bowiem w swojej kompozycji jego tekst zatytułowany Der für die Sünde der Welt gemarterte und sterbende Jesus, który jest wierszowaną parafrazą wszystkich czterech Ewangelii. Dzieło Brockesa było wówczas wyjątkowo popularne wśród kompozytorów i wielokrotnie opracowywane muzycznie, w tym przez Georga Friedricha Händla i Johanna Matthesona. Do fragmentów utworu Brockesa komponował również Johann Sebastian Bach – stworzył w ten sposób kilka udanych arii. Na tle innych opracowań dzieło Telemanna wyróżnia się kontemplacyjnym charakterem. Pozbawione jest również nadmiernej emocjonalności, co sprzyja rozważaniom i modlitwie wiernych. Brockes-Passion zabrzmi w międzynarodowej obsadzie. Wyjątkowym solistom i dwóm chórom Narodowego Forum Muzyki towarzyszyć będzie Il Giardino Armonico – jeden z pierwszych włoskich zespołów muzyki dawnej, działający nieprzerwanie od 1985 roku. Muzyków poprowadzi założyciel Il Giardino Armonico i dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans, Giovanni Antonini – cieszący się uznaniem dyrygent, jeden z najlepszych interpretatorów muzyki dawnej.
Ciekawostka:
Der für die Sünde der Welt gemarterte und sterbende Jesus doczekał się od kilkunastu do kilkudziesięciu opracowań muzycznych (co do dokładnej ich liczby zdania są podzielone).
Telemann przebywał na terenach polskich. W 1705 roku rozpoczął pracę na dworze księcia Erdmanna II w Sorau (dzisiejsze Żary) i w Pszczynie, gdzie poznał polską muzykę ludową. Później często korzystał z niej w swojej twórczości, nawiązując do polskich tańców.
Po 1740 roku Telemann tworzył nowe dzieła już przede wszystkim dla relaksu, a nie dla pieniędzy. Poświęcił się za to kolekcjonowaniu rzadkich kwiatów.
Komentarze